Problemy, z którymi najczęściej zmagają się INFJ

 

 

A może najpierw chcesz się dowiedzieć, dlaczego warto zrobić test Myers-Briggs? 

 

Z racji tego, że stanowimy garstkę społeczeństwa, przez większość czasu czujemy się jak wyrzutki, które nigdzie nie pasują. Jeśli czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś dziwny i inny, od zawsze nie pasujesz do społeczeństwa, nie odnajdujesz się w nim i wydaje Ci się, jakbyś był jakimś ufoludkiem, to nie martw się. Nie jesteś sam! Nic złego się z Tobą nie dzieje.

 

INFJ często czują się po prostu samotnie. Czujemy się najgorzej, nie kiedy jesteśmy sami, ale pośród ludzi, którzy nas nie rozumieją. Mogę spotkać się z nowo poznanymi znajomymi i czuć się bardzo samotnie, wiedząc, że nie pasuję do ich grupki lub nie poświęcają mi tyle samo uwagi i zrozumienia, co ja im. W naszym przypadku, dopasowanie się jest bardzo trudne i rzadko nam się zdarza znaleźć osoby, które rzeczywiście rozumiałyby nas w 100%.

 

 

 

Jakie są jeszcze problemy INFJ? Największym paradoksem życia jest to, że jesteśmy społecznymi introwertykami, więc lubimy spędzać czas z ludźmi, ale też w samotności. Ile razy mieliście sytuację, kiedy chcieliście jednocześnie skorzystać z zaproszenia na imprezę oraz zostać w domu i zanurzyć się w lekturze ulubionej książki? Mi się to zdarza cały czas! Mam ochotę być z ludźmi oraz być sama JEDNOCZEŚNIE.

 

INFJ potrzebują dużo czasu dla siebie, po to by „naładować baterie”, dlatego nie ma nic złego w zostawaniu w domu w piątkowy wieczór z kotem i kakao. Ja to robię cały czas. Z drugiej strony, INFJ chcą się socjalizować, wychodzić do ludzi i spędzać czas z przyjaciółmi. W rzeczy samej, ta sprzeczność jest naprawdę problematyczna dla INFJ, który nie może się zdecydować na to czego pragnie.

 

 

 

Wchodzę do pomieszczenia, w którym znajduje się kilka osób. Bez zamienienia z nimi słowa wiem już, jakie emocje wiszą w powietrzu. Widzę, że jeden ze znajomych jest zmęczony, inny wściekły, a jeszcze inny w dobrym nastroju. Z łatwością rozpoznaję rzeczy, których inni nie widzą, bacznie zwracam uwagę na ich mimikę twarzy, ton głosu i ruchy ciała.

 

Jako INFJ, często wiemy, co ludziom siedzi w głowach, ale też z łatwością absorbujemy emocje innych. Zasmuca nas, kiedy przyjaciel jest smutny i wprawiamy się w lepszy nastrój, kiedy przebywamy z kimś, kto jest bardzo pozytywny. To powoduje w nas konflikt wewnętrzny i sami do końca nie wiemy, która z emocji jest nasza, a która podłapana od innych. Kontrast odczuwanych emocji jest dla nas niezwykle wyczerpujący.

 

 

Jeśli jesteś INFJ, a tym samym Osobą Wysoko Wrażliwą, napisałam artykuł jak sobie radzić z wrażliwością. 

 

 

Trochę wiąże się to z poprzednim punktem, jednak w przypadku INFJ, bycie społecznym kameleonem, rozumiem jako umiejętność wcielania się w różne role społeczne, w zależności od tego, która rola jest akurat potrzebna. Absolutnie nie jest to negatywna cecha.

 

Kiedy rozmawiam z kimś żywym i energicznym, kto dużo gestykuluje, od razu czuję przypływ energii i sama jestem znacznie żywsza. Z drugiej strony, kiedy rozmawiam z osobą, która emanuje spokojem, mówi wolno i cicho, dopasowuję się do tempa tej osoby i zaczynam odczuwać spokój. Konsekwencją tego jest to, że niekiedy nie wiem, kim naprawdę jestem.

 

 

O tym pisałam już w artykule o introwertykach. Jako INFJ pragniemy nawiązywać głębokie relacje, oparte na szczerej rozmowie na ważne tematy. Nie znosimy small talku, co może być dla nas problemowe przy poznawaniu nowych ludzi. Wolimy trzymać się w grupie znanych i bliskich nam ludzi.

 

INFJ preferują głębokość a nie szerokość. Lubimy rozprawiać na filozoficzne tematy dotyczące życia. Kwestie, które poruszamy nierzadko są związane z literaturą, nauką, psychologią, duchowością, filozofią czy rozwojem osobistym, ale też każdym innym tematem, który nas interesuje.

 

Wolimy przyjrzeć się głębiej temu jak działa świat, pogadać o tematach zaspokajających nas emocjonalnie, a nie płytkich i powierzchownych. W moim przypadku, godzina small talku wyczerpuje cały mój zapas energetyczny. Z kolei głębsze rozmowy, nawet jeśli są bardzo długie, doładowują go.

 

 

Perfekcjonizm to problem, z którym mierzy się wielu INFJ. Uważamy, że nic co robimy nigdy nie jest wystarczająco dobre. Chcemy robić wszystko na 100%, choć jest to niemożliwe. Perfekcjonizm jest obusieczną bronią, może być zarówno naszą zaletą, jak i wadą. Warto ustalić limity, w czym chcemy być perfekcyjni, a w jakich dziedzinach możemy sobie odpuścić doskonałość.

 

 

Analizujemy wszystko, co się dzieje dookoła nas, począwszy od wiadomości, którą chcemy napisać, zakończywszy na tym, dlaczego ktoś się zachował w dany sposób. Co to oznacza? Może mnie już nie lubi? INFJ skrupulatnie analizują każdą możliwą opcję, co czasami pochłania dużo naszego czasu i energii. Co więcej, czasami analizowanie prowadzi też do overthinkingu. 

 

 

***